Klasyfikacja systemów sygnalizacji pożaru

W miarę rozwoju technologicznego świata ewoluował też system sygnalizacji pożaru. Pierwsze wersje ssp należy klasyfikować do systemów konwencjonalnych wyposażonych w binarne detektory wykrywające pożar. W chwili obecnej stosuje się już praktycznie wyłącznie systemy analogowe. Systemy sygnalizacji pożaru dzielimy na trzy podstawowe grupy:



KONWENCJONALNE – w jednej linii dozorowej promieniowej do 32 czujek w wykonaniu zwykłym lub do 24 czujek w wykonaniu iskrobezpiecznym. Po zadziałaniu czujki centralka podaje tylko numer linii dozorowej w której znajduje się  alarmująca czujka, bez dokładnej jej lokalizacji. W systemach tych stosuje się czujki binarne, podatne na alarmy fałszywe, dlatego dla zwiększenia niezawodności systemu wykorzystuje si  różne warianty alarmowania.

ADRESOWALNE – oparte również na czujkach binarnych, które podłączamy poprzez adresowalne gniazda lub adaptery czujek konwencjonalnych, co pozwala na bardziej precyzyjne określenie miejsca w którym powstał pożar. Linie dozorowe wykonywane są najczęściej jako pętlowe. Wady systemu wynikają z charakteru stosowanych czujek, jednak zalety np. precyzyjne wskazywanie miejsca pożaru, odporność na pojedyncze zwarcie stawiają systemy adresowalne wyżej od systemów konwencjonalnych.

W obu w/w systemach elementem decydującym o ogłoszeniu alarmu jest czujka pożarowa lub Ręczny Ostrzegacz Pożarowy ROP.

NOWEJ GENERACJI (ANALOGOWE) – zamiast czujek binarnych stosuje się  „inteligentne sensory”. Działanie systemu przypomina sieć komputerów w której centralka jest serwerem, a poszczególne sensory współpracującymi komputerami. Sensor jest elementem w pełni adresowalnym,
lecz w przeciwieństwie do klasycznej czujki nie decyduje o alarmie, lecz tylko mierzy natężenie jednego lub kilku zjawisk pożarowych i zmierzone wartości transmituje do Centrali systemu sygnalizacji pożaru CSP. Centralka porównuje w sposób ciągły otrzymane dane z wartościami progowymi zapisanymi w pamięci i to ona decyduje czy i jaki stopień alarmu ogłosić.

Zalety systemu analogowego:

• programowanie zmiennych wartości progów zadziałania,
• niewrażliwość systemu na starzenie się czujników,
• analiza odczytu wskazań czujników sąsiednich i na tej podstawie podjęcie decyzji o ogłoszeniu alarmu,
• zapamiętywanie stanów pracy sensorów,
• zdalne testowanie, samokalibrowanie i wyłączanie z poziomu centralki poszczególnych sensorów,
• duża czułość,
• niewrażliwość na fałszywe alarmy.